Asset Publisher
Organizacja polowań w Nadleśnictwie Dąbrowa
Oferujemy organizację polowań indywidualnych oraz zbiorowych zgodnie z tradycją i oprawą łowiecką. W naszym biurze organizujemy polowania zarówno dla myśliwych krajowych jak i cudzoziemców.
OHZ DĄBROWA
Ośrodek Hodowli Zwierzyny Dąbrowa zarządzany przez Nadleśniczego Nadleśnictwa Dąbrowa funkcjonuje od 1997 roku, na terenie dwóch nadleśnictw: Nadleśnictwa Dąbrowa – obręb Dąbrowa oraz Nadleśnictwa Osie – obręb Warlubie.
W granicach OHZ Dąbrowa są następujące leśnictwa:
na terenie Nadleśnictwa Dąbrowa (obręb Dąbrowa):
· Bursztynowo,
· Czersk Świecki,
· Dąbrowa,
· Kotówka,
· Kwiatki,
· Rulewo.
- na terenie Nadleśnictwa Osie (obręb Warlubie):
· Bąkowo,
· Borowy Młyn,
· Średnik (część)
· Dobre (część)
Powierzchnia całego obwodu wynosi 11 378 ha, z czego powierzchnia leśna to 9 857 ha.
Gospodarka łowiecka w OHZ Dąbrowa prowadzona jest głównie przez Leśniczego ds. łowieckich – Mateusza Rogowskiego. Na terenie obwodu są wszystkie niezbędne do prowadzenie gospodarki łowieckiej urządzenia: paśniki, ambony oraz lizawki. Zakładane są również poletka łowieckie, aktualnie ich powierzchnia wynosi 63,40 ha, pasy zaporowe, które łącznie liczą 1,96 km, natomiast łąki śródleśne zajmują łączną powierzchnię 74,32 ha.
W OHZ Dąbrowa na potrzeby prowadzenia gospodarki łowieckiej utrzymuje się jak najlepszym stanie niezbędne urządzenia łowieckie. Każdego roku prowadzi się przegląd urządzeń. Na terenie OHZ jest 21 paśników do dokarmiania zwierzyny oraz 165 lizawek, 75 ambon oraz 90 zwyżek.
Na jego terenie prowadzi się racjonalną gospodarkę łowiecką, której celem jest tworzenie optymalnych warunków życiowych dla zwierząt łownych, ich ochrona i zachowanie różnorodności, uzyskiwanie wysokiej kondycji osobniczej oraz utrzymywanie właściwej liczebności.
SZKODY ŁOWIECKIE
Od sezonu 2011/2012 prowadzone są bardzo intensywne działania w związku z ograniczeniem szkód wyrządzonych przez zwierzynę w uprawach rolnych. W związku ze szkodami wyrządzonymi w uprawach rolnych od 2012 roku odnotowywany jest spadek zarówno w wartości wypłacanych odszkodowań jak i w powierzchni uszkodzonej przez zwierzynę. Stosowanych jest wiele dostępnych metod, aby te szkody ograniczyć. Jak do tej pory wiele z nich okazuje się skuteczna.
DOKARMIANIE
Każdego sezonu w OHZ Dąbrowa, gdy są niesprzyjające warunki dla zwierzyny, głównie w okresie zimowym, prowadzi się dokarmianie. Zwierzyna bardzo chętnie korzysta z tego rodzaju pomocy. W związku z tym każdego roku wykładana jest odpowiednia ilość karmy soczystej, treściwej i suchej.
ZAGRODA DANIELI W LEŚNICTWIE KOTÓWKA
Na terenie Nadleśnictwa Dąbrowa, OHZ Dąbrowa prowadzona jest od 2008 roku Zarodowa Hodowla Danieli. Zagroda ta znajduje się przy Leśnictwie Kotówka.
Głównym celem prowadzenia zagrody jest wzbogacenie puli genowej, wolnożyjącej populacji danieli na terenie Nadleśnictwa Dąbrowa. Przy współpracy z Międzynarodowym Instytutem Ekologii w Krakowie, prowadzone są badania nad populacją danieli wolnożyjących oraz populacją w zagrodzie. W kwietniu 2013 roku pobrano próbki (fragment ucha) do badań genetycznych, przy tej okazji wszystkie osobniki odrobaczono oraz założono ponumerowane kolczyki. Część danieli została przy tej okazji wypuszczona na wolność.
Powierzchnia zagrody wynosi 19,14 ha, na co składa się: drzewostan – 13,54 ha, łąka – 4,0 ha, sad – 0,3 ha oraz pastwiska – 1,3 ha. W roku 2011 wykonano w zagrodzie, szereg inwestycji. Głównie wyposażano ją w niezbędne urządzenia łowieckie, takiej jak: ambony obserwacyjne (2 szt.) piwnica, paśnik magazyn. W 2012 roku ukończono kolejną inwestycję związaną z zagrodą – wybudowano odłownię. Służy ona głównie do wyselekcjonowania pojedynczych sztuk zwierzyny. Dzięki odłowni można przeprowadzić szczegółowy przegląd wszystkich danieli w stadzie. W kwietniu 2013 roku przeprowadzono pierwsze zabiegi z użyciem tego urządzenia.
ORGANIZACJA POLOWAŃ W OHZ DĄBROWA
W przypadku polowań indywidualnych, każdemu myśliwemu towarzyszy polski podprowadzający, który dobrze orientuje się w terenie łowiska.
Na terenie OHZ Dąbrowa pozyskuje się następujące gatunki zwierzyny: daniele, jelenie, dziki, sarny oraz lisy, jenoty, dzikie kaczki. Głównym gatunkiem obwodu jest daniel. Do dyspozycji myśliwych polujących na terenie OHZ jest 75 ambon oraz 90 zwyżek
KWATERY MYŚLIWSKIE
W OHZ Dąbrowa funkcjonują dwie kwatery myśliwskie. Jedna znajduje się niedaleko siedziby Nadleśnictwa Dąbrowa, w miejscowości Jeżewo, druga natomiast w Leśnictwie Bursztynowo. Ilość dostępnych miejsc w kwaterze znajdującej się w Jeżewie – 9, natomiast kwatera w Bursztynowie dysponuje miejscem dla 4 osób.
Kwatera Jeżewo
Kwatera Leśnictwo Bursztynowo
Istnieje możliwość skorzystania z bazy noclegowej w Hanza Pałac Hotel w Rulewie.
Wszystkie potrzebne informacje na ten temat pod adresem: http://hanzapalac.pl/
Organizacja polowań w OHZ Dąbrowa, przeprowadzana jest w następujący sposób:
1. Zamówienie polowania, określenie w zamówieniu: proponowanego terminu, plan odstrzału (gatunki i ilość), ilość myśliwych, ilość osób towarzyszących, warunki zakwaterowania (korzystanie z kwater za pośrednictwem nadleśnictwa lub inne rozwiązanie).
2. Potwierdzenie otrzymanego zamówienia przez OHZ Dąbrowa, oraz przedstawienie indywidualnej oferty dla klienta.
3. Omówienie szczegółów zamówienia polowania (dokładny termin, warunki zapłaty, ustalenie gatunków zwierzyny do pozyskania).
4. Podpisanie umowy (na wcześniej ustalonych warunkach).
5. Wpłacenie zaliczki (wg wcześniej ustalonych warunków).
6. Realizacja zamówionego polowania.
7. Rozliczenie, przez Nadleśnictwo Dąbrowa, wykonanego polowania.
Organizacja polowań obejmuje następujące usługi:
Organizacja polowania indywidualnego: (szczegóły do ustalenia)
a) Wyjścia myśliwego na polowanie z podprowadzającym,
b) Umożliwienie odstrzału zwierzyny określonej w upoważnieniu,
c) Transport w łowisku – samochód podprowadzającego lub myśliwego,
d) Transport upolowanej zwierzyny,
e) Preparacje trofeów,
f) Udział osób i psów do poszukiwania postrzałków,
g) Wręczenie certyfikatów myśliwym za trofea myśliwskie,
h) Oprawa łowiecka.
Organizacja polowania zbiorowego: (szczegóły do ustalenia)
a) Przygotowanie miotów i stanowisk,
b) Udział osób prowadzących polowanie,
c) Zapewnienie naganki,
d) Umożliwienie odstrzału zwierzyny wcześniej ustalonej, (zapisanej w umowie),
e) Udział osób i psów do poszukiwania postrzałków,
f) Transport w łowisku myśliwych,
g) Transport w łowisku naganki,
h) Transport w łowisku upolowanej zwierzyny,
i) Preparację trofeów,
j) Posiłki podczas polowania, (według ustaleń),
k) Udział sygnalisty,
l) Zapewnienie pokotu wraz z uroczystym zakończeniem, wręczenie medali.
Zapraszamy do skorzystania z oferty biura polowań przy Ośrodku Hodowli Zwierzyny Dąbrowa.
Na wszelkie pytania odpowiedzi udziela Pani Michalina Karetko tel. 608-041-203
Nadleśnictwo Dąbrowa
Ressourcen:
Nadleśnictwo Dąbrowa
Starts: 31. August 2014, 22:00
Endet am: 1. September 2014, 21:59
Asset Publisher
Trąby powietrzne w Borach Tucholskich i okolicy Torunia – 13 lat później
Trąby powietrzne w Borach Tucholskich i okolicy Torunia – 13 lat później
N. Trzebciny
Fot. archiwum N. Cierpiszewo
Fot. archiwum N. Cierpiszewo
Fot. archiwum N. Cierpiszewo - skala zniszczeń
Latem 2012 roku nad Polską przetoczył się gwałtowny front atmosferyczny, który w wielu regionach kraju przyniósł intensywne burze, silny wiatr i gradobicia. Jednak to, co wydarzyło się 14 lipca w Borach Tucholskich, przeszło do historii jako jedno z najpoważniejszych zjawisk pogodowych w polskich lasach ostatnich dekad. Tego dnia, około godziny 17:00, nad gminą Osie w województwie kujawsko-pomorskim pojawiła się trąba powietrzna – niezwykle silna i niszczycielska, jak na warunki środkowoeuropejskie.
Zjawisko miało charakter superkomórkowy i objęło swoim zasięgiem kilkadziesiąt kilometrów. Trąba przeszła przez wsie Stara Rzeka i Wycinki, pozostawiając po sobie pas zniszczenia szeroki na setki metrów. Lej powietrzny, osiągający momentami prędkość nawet 300 km/h, wyrywał drzewa z korzeniami, łamał słupy energetyczne i uszkadzał budynki. Zniszczeniu uległo ponad 100 domów i zabudowań gospodarczych. Tylko w Nadleśnictwie Trzebciny trąba powaliła lub uszkodziła lasy na powierzchni blisko 500 ha.
Dla leśników z terenu toruńskiej dyrekcji to był moment próby. Skala strat w samych tylko lasach była przytłaczająca – w ciągu kilku minut żywioł zniszczył powierzchnię leśną o wielkości kilkuset hektarów, która wcześniej powstawała przez dziesięciolecia. W dodatku drzewostan został dosłownie połamany i przemieszany – to uniemożliwiało zastosowanie standardowych metod uprzątania. W wielu miejscach trzeba było najpierw stworzyć nowe drogi operacyjne, by móc w ogóle dotrzeć do strefy klęski.
W ciągu kilku dni od przejścia trąby do działania przystąpili leśnicy, strażacy, pracownicy gmin i wolontariusze. Szybko zabezpieczono teren, usunięto zagrażające przechodniom drzewa, a następnie rozpoczęto żmudną pracę porządkową. Leśnicy podkreślali, że oprócz samego pozyskania drewna ważne było też zachowanie bioróżnorodności i właściwego układu przyszłego lasu – dlatego część powierzchni, około 8 hektarów, celowo pozostawiono naturze, by obserwować procesy naturalnej sukcesji.
Odbudowa trwała kilka lat. Sadzenie rozpoczęto wiosną 2013 roku. Posadzono ponad 3,5 miliona sadzonek – głównie sosny, ale także świerki, dęby, buki, brzozy i krzewy liściaste, by zwiększyć odporność przyszłych drzewostanów na zjawiska klimatyczne. Zmiana struktury siedlisk była przemyślana – nowe lasy miały być bardziej zróżnicowane, a tym samym mniej podatne na huraganowe wiatry. Część powierzchni wykorzystano także do eksperymentów z sadzeniem drzew biocenotycznych i nektarodajnych, co miało sprzyjać zarówno ochronie przyrody, jak i owadom zapylającym.
Warto przypomnieć, że tydzień wcześniej – w nocy z 7 na 8 lipca 2012 roku – Nadleśnictwo Cierpiszewo doświadczyło równie dramatycznego zjawiska pogodowego. Przez okolice Bydgoszczy i Torunia przeszła wtedy gwałtowna burza z huraganowym wiatrem, a miejscami także z trąbą powietrzną. Największe szkody wystąpiły w drzewostanach leśnictw Grodzyna i Jarki, gdzie powstały zwarte powierzchnie całkowitych wiatrołomów.
W sumie uszkodzonych zostało ok. 1700 ha lasów, z czego 120 ha to szkody powierzchniowe, a łączna masa pozyskanego drewna poklęskowego wyniosła ponad 52 tys. m³. To była poważna klęska żywiołowa, która objęła setki hektarów i wymagała natychmiastowej, wieloetapowej interwencji.
Leśnicy z Cierpiszewa natychmiast przystąpili do działań ratunkowych – usuwano wiatrołomy, zabezpieczano infrastrukturę, prowadzono cięcia sanitarne i monitoring szkodników, a już wiosną 2013 roku rozpoczęto odnowienie powierzchni zniszczonych. Dzięki ich wysiłkowi, w ciągu 2–3 lat przywrócono ciągłość lasu na wszystkich zdewastowanych terenach.
Choć medialna uwaga skupiła się na słynnej trąbie z Borów Tucholskich, nie sposób nie docenić również skali zniszczeń i działań naprawczych w Nadleśnictwie Cierpiszewo.
Działania leśników były dobrze oceniane przez lokalne społeczności. Choć ich praca odbywała się często w trudnych warunkach – w upale, wśród zwałów połamanych drzew, nierzadko z narażeniem zdrowia – to była konieczna dla przywrócenia lasów i dostępności szlaków turystycznych. Z czasem wyznaczono też miejsca pamięci, w których postawiono tablice informujące o przebiegu trąby powietrznej i wysiłkach związanych z odbudową. Jednym z nich jest punkt widokowy w leśnictwie Wygoda, z którego można zobaczyć obszar dotknięty katastrofą.
Z perspektywy trzynastu lat widać, jak wielką przemianę przeszły te tereny. Choć ślady po trąbach powietrznych są wciąż widoczne z lotu ptaka – jako jaśniejsze pasma wśród zwartych kompleksów leśnych – to nowe drzewostany z każdym rokiem coraz bardziej przypominają las w pełni. To, co było dramatem, stało się jednocześnie lekcją – zarówno dla służb leśnych, jak i meteorologów, samorządowców oraz mieszkańców.
Zdarzenia z 2012 roku pokazały, że także w Polsce możliwe są zjawiska o charakterze gwałtownym i niszczycielskim, wcześniej kojarzone głównie z innymi strefami klimatycznymi. Wydarzenie przyczyniło się do rozwinięcia systemów ostrzegania i edukacji społecznej w zakresie zagrożeń meteorologicznych. Dla leśników natomiast była to okazja do weryfikacji metod działania w warunkach klęski żywiołowej i refleksji nad przyszłością gospodarki leśnej w kontekście zmian klimatu.
