Asset Publisher Asset Publisher

Ośrodek Edukacji Leśnej "Dąbrówka"

Ośrodek Edukacji Leśnej „Dąbrówka”

W wyniku gruntownej modernizacji budynku magazynowo - stajennego znajdującego się przy siedzibie Nadleśnictwa Dąbrowa we wrześniu 2011 roku został oddany do użytkowania Ośrodek Edukacji Leśnej „Dąbrówka”.
Utworzenie ośrodka umożliwiło prowadzenie zajęć edukacyjnych przez cały rok co znacząco wpłynęło na ilość osób korzystających z oferty edukacyjnej nadleśnictwa, a tym samym do wzrostu świadomości społeczeństwa w zakresie wiedzy przyrodniczo-leśnej.


Przeprowadzenie zajęć w OEL Dąbrówka  wymaga uzgodnienia z pracownikiem ds. edukacji.


W czasie, gdy nie ma zajęć edukacyjnych dla wcześniej umówionych grup, ogród dydaktyczny i ścieżkę edukacyjną Dąbrówka można zwiedzać, zarówno samodzielnie, jak i z przewodnikiem.


Czas otwarcia OEL Dąbrówka: w dni pracy nadleśnictwa, w godz. 7.00 - 15.00.


Przed zwiedzeniem obiektu prosimy o zapoznanie się z regulaminem ośrodka
 
Ośrodek Edukacji Leśnej „Dąbrówka” składa się z:


I.    Sala edukacyjna
Centralną część obiektu zajmuje sala edukacyjna, w której znajdują się ekspozycje  związane z przyrodą, lasem i gospodarką leśną. Dotyczą głównie fauny i flory leśnej, darów lasu oraz pracy leśnika. Sala wyposażona jest w stoły i krzesła oraz sprzęt multimedialny, profesjonalne nagłośnienie i zaplecze kuchenne oraz sanitarne. Może pomieścić jednorazowo do 50 osób. Ponadto w budynku ośrodka znajduje się jeden pokój gościnny z aneksem kuchennym i łazienką przewidziany dla 4-6 osób. W ośrodku na potrzeby przeprowadzenia zajęć zgromadzono niezbędne pomoce dydaktyczne m.in: książki, filmy, publikacje, zestawy plansz i tablic, gier edukacyjnych oraz rożne eksponaty.
 

 


II.    Wiata rekreacyjno-edukacyjna

W celu uatrakcyjnienia prowadzonych zajęć edukacyjnych została wybudowana wiata rekreacyjno-edukacyjna dla 50 osób wyposażona w stałe palenisko, stoły z ławkami oraz w kijki do pieczenia kiełbasek. Po wcześniejszym uzgodnieniu z prowadzącym zajęcia edukacyjne można bezpłatnie skorzystać z ogniska i metalowych kijków do pieczenia kiełbasek.  
Nadleśnictwo nie pośredniczy w zakupie kiełbas ani innych produktów spożywczych na ognisko dla odwiedzających.

 

,
 


 
III.    Ścieżka edukacyjna „Dąbrówka”

Ścieżka edukacyjna o długości około 355 m, której przejście zajmuje około pół godziny składa się z 8 przystanków wyposażonych w drewniane ławeczki i tablice edukacyjne, na których prezentowane są w zwięzły i przystępny sposób tematy związane z lasem. Cała ścieżka jest wyłożona kamiennym tłuczniem i częściowo przebiega przez fragment lasu liściastego.

 

 

 

 
 
 

IV.    Zielony kącik gier i zabaw
Znajdujący się na ogrodzie edukacyjnym zielony kącik gier i zabaw edukacyjnych jest alternatywą dla pospolitych placów zabaw. Jego celem jest umilenie i uatrakcyjnienie oferty zajęć edukacyjnych. Instalacje dobrane są w takim sposób aby rozwijać wszystkie zmysły odwiedzających. Wyposażony jest m. in. w dwa bujaki, domek ze zjeżdżalnią i huśtawką, drewniany samochód i pociąg oraz zjazd linowy.
 


 


V.    Ogród edukacyjny z zapleczem sportowym
W 2015 roku Ośrodek Edukacji Leśnej „Dąbrówka" został wzbogacony o ogród dydaktyczny. Powstał on w istniejącym ogrodzie przylegającym do budynku  ośrodka z istniejącymi drzewami zarówno iglastymi jak i liściastymi oraz z sadem owocowym ze starymi odmianami jabłoni. Wszystkie nowe nasadzenia związane są z tematyką leśną  i uwzględniają gatunki roślin występujące w naturalnych siedliskach w połączeniu z roślinami ozdobnymi w celu  zaspokojenia potrzeb estetycznych odwiedzających. W centralnym punkcie ogrodu znajduje się oczko wodne z otaczającymi go roślinami wodolubnymi. Nie zabrakło także roślin skalnych oraz krzewów kwitnących.

W centralnym punkcie ogrodu znajduje się wiata edukacyjno-rekreacyjna z miejscem na ognisko. Na terenie ogrodu znajduje się m. in. hotel dla owadów, zegar słoneczny, kapliczka św. Huberta, wielkie makiety grzybów i owoców leśnych oraz instalacje edukacyjne takie jak lekcja dendrologii, budka lęgowa, pozyskanie drewna w Polsce i w nadleśnictwie Dąbrowa na przestrzeni lat, skocznia, tablice informacyjne.


Osoby przebywające na ogrodzie mogą skorzystać z boiska do siatkówki plażowej, zewnętrznej siłowni oraz stołu do tenisa. Dla najmłodszych utworzono zielony kącik gier i zabawa wyposażony w urządzenia zabawowe takie jak bujaki, domek ze zjeżdżalnią, zjazd linowy, drewniany pociąg czy samochód.

 

 

Z ogrodu można przejść na ścieżkę edukacyjną. Na zakończenie wizyty można wykonać sobie pamiątkowe zdjęcie w „fotopstryku" wcielając się w sylwetkę wybranego zwierzęcia albo pana leśniczego.

 

 

VI.    Parking
W celu umożliwienia dojazdu grup autokarowych został utworzony utwardzony parking dla autokarów znajdujący się w bezpośrednim sąsiedztwie do wejścia do ogrodu.
W celu zapewnienia bezpieczeństwa uczestnikom zajęć parking jest odgrodzony drewnianym płotem. Wjazd autokarów na parking znajduje się drugim wjazdem do nadleśnictwa od strony Jeżewa.

 


 

 

 

Ośrodek jest czynny cały rok a wszystkie zajęcia odbywają się bezpłatnie.

ZAPRASZAMY DO ODWIEDZENIA OEL DĄBRÓWKA !!!!

 

 

Na dodatkowe wyposażenie sali edukacyjnej w instalacje edukacyjne, pomoce dydaktyczne takie jak mikroskopy, lornetki czy książki edukacyjne Nadleśnictwo Dąbrowa uzyskało dotację z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Toruniu w kwocie 20 tyś zł.

Częściowo ośrodek zmodernizowano w ramach projektu:

„Ukierunkowanie ruchu turystycznego na obszarach przyrodniczo  cennych Nadleśnictwa Dąbrowa".

Nr umowy: POIS.05.01.00-00-450/12-02

Projekt ma na celu zadania z zakresu utworzenia i modernizacji infrastruktury turystycznej służącej ochronie cennych przyrodniczo obszarów, w tym obszarów Natura 2000 Bory Tucholskie i Dolina Dolnej Wisły ale i rezerwatu Grabowiec oraz Wschodniego Obszaru Chronionego Krajobrazu Bory Tucholskie w celu odciągnięcia od nich presji ludzkiej bądź ukierunkowania na nich ruchu turystycznego w celu ich zachowania i ochrony.

 

Ośrodek jest czynny cały rok, a wszystkie zajęcia odbywają się bezpłatnie.

ZAPRASZAMY DO ODWIEDZENIA DĄBRÓWKI !!!!


Asset Publisher Asset Publisher

Back

Trąby powietrzne w Borach Tucholskich i okolicy Torunia – 13 lat później

Trąby powietrzne w Borach Tucholskich i okolicy Torunia – 13 lat później

Latem 2012 roku nad Polską przetoczył się gwałtowny front atmosferyczny, który w wielu regionach kraju przyniósł intensywne burze, silny wiatr i gradobicia. Jednak to, co wydarzyło się 14 lipca w Borach Tucholskich, przeszło do historii jako jedno z najpoważniejszych zjawisk pogodowych w polskich lasach ostatnich dekad. Tego dnia, około godziny 17:00, nad gminą Osie w województwie kujawsko-pomorskim pojawiła się trąba powietrzna – niezwykle silna i niszczycielska, jak na warunki środkowoeuropejskie.

Zjawisko miało charakter superkomórkowy i objęło swoim zasięgiem kilkadziesiąt kilometrów. Trąba przeszła przez wsie Stara Rzeka i Wycinki, pozostawiając po sobie pas zniszczenia szeroki na setki metrów. Lej powietrzny, osiągający momentami prędkość nawet 300 km/h, wyrywał drzewa z korzeniami, łamał słupy energetyczne i uszkadzał budynki. Zniszczeniu uległo ponad 100 domów i zabudowań gospodarczych. Tylko w Nadleśnictwie Trzebciny trąba powaliła lub uszkodziła lasy na powierzchni blisko 500 ha.

Dla leśników z terenu toruńskiej dyrekcji to był moment próby. Skala strat w samych tylko lasach była przytłaczająca – w ciągu kilku minut żywioł zniszczył powierzchnię leśną o wielkości kilkuset hektarów, która wcześniej powstawała przez dziesięciolecia. W dodatku drzewostan został dosłownie połamany i przemieszany – to uniemożliwiało zastosowanie standardowych metod uprzątania. W wielu miejscach trzeba było najpierw stworzyć nowe drogi operacyjne, by móc w ogóle dotrzeć do strefy klęski.

W ciągu kilku dni od przejścia trąby do działania przystąpili leśnicy, strażacy, pracownicy gmin i wolontariusze. Szybko zabezpieczono teren, usunięto zagrażające przechodniom drzewa, a następnie rozpoczęto żmudną pracę porządkową. Leśnicy podkreślali, że oprócz samego pozyskania drewna ważne było też zachowanie bioróżnorodności i właściwego układu przyszłego lasu – dlatego część powierzchni, około 8 hektarów, celowo pozostawiono naturze, by obserwować procesy naturalnej sukcesji.

Odbudowa trwała kilka lat. Sadzenie rozpoczęto wiosną 2013 roku. Posadzono ponad 3,5 miliona sadzonek – głównie sosny, ale także świerki, dęby, buki, brzozy i krzewy liściaste, by zwiększyć odporność przyszłych drzewostanów na zjawiska klimatyczne. Zmiana struktury siedlisk była przemyślana – nowe lasy miały być bardziej zróżnicowane, a tym samym mniej podatne na huraganowe wiatry. Część powierzchni wykorzystano także do eksperymentów z sadzeniem drzew biocenotycznych i nektarodajnych, co miało sprzyjać zarówno ochronie przyrody, jak i owadom zapylającym.

Warto przypomnieć, że tydzień wcześniej – w nocy z 7 na 8 lipca 2012 roku – Nadleśnictwo Cierpiszewo doświadczyło równie dramatycznego zjawiska pogodowego. Przez okolice Bydgoszczy i Torunia przeszła wtedy gwałtowna burza z huraganowym wiatrem, a miejscami także z trąbą powietrzną. Największe szkody wystąpiły w drzewostanach leśnictw Grodzyna i Jarki, gdzie powstały zwarte powierzchnie całkowitych wiatrołomów.

W sumie uszkodzonych zostało ok. 1700 ha lasów, z czego 120 ha to szkody powierzchniowe, a łączna masa pozyskanego drewna poklęskowego wyniosła ponad 52 tys. m³. To była poważna klęska żywiołowa, która objęła setki hektarów i wymagała natychmiastowej, wieloetapowej interwencji.

Leśnicy z Cierpiszewa natychmiast przystąpili do działań ratunkowych – usuwano wiatrołomy, zabezpieczano infrastrukturę, prowadzono cięcia sanitarne i monitoring szkodników, a już wiosną 2013 roku rozpoczęto odnowienie powierzchni zniszczonych. Dzięki ich wysiłkowi, w ciągu 2–3 lat przywrócono ciągłość lasu na wszystkich zdewastowanych terenach.

Choć medialna uwaga skupiła się na słynnej trąbie z Borów Tucholskich, nie sposób nie docenić również skali zniszczeń i działań naprawczych w Nadleśnictwie Cierpiszewo.

Działania leśników były dobrze oceniane przez lokalne społeczności. Choć ich praca odbywała się często w trudnych warunkach – w upale, wśród zwałów połamanych drzew, nierzadko z narażeniem zdrowia – to była konieczna dla przywrócenia lasów i dostępności szlaków turystycznych. Z czasem wyznaczono też miejsca pamięci, w których postawiono tablice informujące o przebiegu trąby powietrznej i wysiłkach związanych z odbudową. Jednym z nich jest punkt widokowy w leśnictwie Wygoda, z którego można zobaczyć obszar dotknięty katastrofą.

Z perspektywy trzynastu lat widać, jak wielką przemianę przeszły te tereny. Choć ślady po trąbach powietrznych są wciąż widoczne z lotu ptaka – jako jaśniejsze pasma wśród zwartych kompleksów leśnych – to nowe drzewostany z każdym rokiem coraz bardziej przypominają las w pełni. To, co było dramatem, stało się jednocześnie lekcją – zarówno dla służb leśnych, jak i meteorologów, samorządowców oraz mieszkańców.

Zdarzenia z 2012 roku pokazały, że także w Polsce możliwe są zjawiska o charakterze gwałtownym i niszczycielskim, wcześniej kojarzone głównie z innymi strefami klimatycznymi. Wydarzenie przyczyniło się do rozwinięcia systemów ostrzegania i edukacji społecznej w zakresie zagrożeń meteorologicznych. Dla leśników natomiast była to okazja do weryfikacji metod działania w warunkach klęski żywiołowej i refleksji nad przyszłością gospodarki leśnej w kontekście zmian klimatu.