Asset Publisher
Idąc do lasu pamiętaj o ...
Las pełni wiele funkcji ekologicznych, gospodarczych i społecznych. Przeciętny mieszkaniec naszego regionu i kraju jest zainteresowany przede wszystkim rekreacją i wypoczynkiem w lesie. To dobrze! Las jest dla ludzi, jednak korzystajmy z niego tak, aby z jednej strony – nie uszczuplić jego zasobów, a z drugiej – nie narażać siebie i innych na niebezpieczeństwo.
Las to złożony i dynamiczny ekosystem, w którym występuje wiele zjawisk przyrodniczych, powodujących również zagrożenia dla człowieka. Ponadto, las to naturalne miejsce pracy leśników i pracowników zakładów usług leśnych, gdzie oni planują i wykonują w ciągu całego roku różne działania ochronne, hodowlane i inne gospodarcze.
Zwróćmy uwagę na potencjalne zagrożenia występujące w lesie
Martwe i obumierające drzewa są integralną częścią lasu. Drzewa z widocznymi oznakami rozkładu: suchymi konarami, dziuplami, owocnikami grzybów (hubami) są spróchniałe i w każdej chwili mogą się przewrócić. Na terenach leśnych mogą pojawić się przeszkody powstałe w sposób naturalny, bez wiedzy administracji leśnej, jak np. złomy, wywroty, złamane konary, czy też drzewa ścięte przez bobry.
Nierówny teren. Las jest pełen wystających korzeni, pni po ściętych drzewach, gałęzi. Szlaki leśne mają charakter terenowy, naturalny i nie posiadają specjalnych przystosowań zwiększających bezpieczeństwo, dlatego zachowaj szczególną ostrożność.
Drogi leśne. Mogą po nich poruszać się różne pojazdy: ciężki sprzęt leśny, pojazdy terenowe Służby Leśnej i inne. Drogi leśne mogą być udostępnione do ruchu publicznego, są wtedy OZNAKOWANE stosownymi znakami.
Szlaki leśne mają charakter terenowy i nie posiadają specjalnych przystosowań zwiększających bezpieczeństwo. Szlaki piesze i rowerowe przebiegają również drogami leśnymi i obowiązują na nich ogólne przepisy o ruchu drogowym. Osoby uprawiające jazdę konną mają obowiązek poruszać się wyłącznie po oznakowanych szlakach konnych.
Gdy się zgubisz w lesie nie wpadaj w panikę, spokojnie podążaj w jednym kierunku, aż natrafisz na charakterystyczne punkty terenu. Idąc wzdłuż tych linii, najwyżej kilkaset metrów, na pewno dotrzemy do zbiegu oddziałów, najczęściej oznaczonego specjalnymi, numerowanymi słupkami. Pamiętaj, że wybierając się do lasu warto mieć przy sobie telefon komórkowy z naładowaną baterią i mapę terenu. Możesz też skorzystać z mapy elektronicznej, którą znajdziesz w internecie na stronie www.bdl.lasy.gov.pl.
Zakaz wstępu. Tereny leśne mogą być okresowo zamykane z powodu prowadzenia prac leśnych, zagrożenia pożarowego lub innych ważnych względów. Będą wówczas oznaczone żółtymi tablicami ZAKAZ WSTĘPU. Należy bezwzględnie stosować się do zakazu poruszania się po tych terenach. Nie należy zbliżać się do pracujących maszyn leśnych, samochodów z drewnem w trakcie załadunku oraz do pracujących drwali i zrywkarzy. Obowiązuje bezwzględny zakaz zbliżania się, wchodzenia oraz siadania na stosach i mygłach drewna.
Polowania indywidualne i zbiorowe, regulujące liczebność zwierzyny. Teren polowań zbiorowych oznaczany jest tablicami ostrzegawczymi ustawionymi na drogach i szlakach leśnych.
Dzikie zwierzęta mogą być niebezpieczne, mogą też przenosić choroby (wścieklizna, borelioza), a jad niektórych owadów może wywoływać groźne reakcje alergiczne.
Niekorzystna pogoda (burza, silny wiatr, zalegający na drzewach śnieg, powodujący ryzyko złamania, oblodzone drogi) zwiększa ryzyko nieszczęśliwych wypadków. Podczas silnych wiatrów, czy burzy należy unikać pobytu w lesie. Dotyczy to również leśników i pracowników leśnych. W takich warunkach nawet zdrowe drzewa i gałęzie mogą się łamać, wywracać i spadać w sposób niekontrolowany.
Na terenach leśnych można spotkać niewypały i niewybuchy z czasów wojny. W przypadku ich zauważenia należy powiadomić policję w celu zabezpieczenia terenu.
Rośliny i grzyby które mogą być trujące lub wywołać poparzenia.
Wnyki i sidła, pozostawione przez kłusowników oraz inne zagrożenia trudne do zidentyfikowania. Prosimy o informację w przypadku ich stwierdzenia.
Będąc świadomym występujących zagrożeń,
w lesie przebywasz na własną odpowiedzialność
Szlaki konne w Nadlesnictwie Dąbrowa
Wychodząc na przeciw oczekiwaniom pasjonatów jazdy konnej Nadleśnictwo Dąbrowa wyznaczyło, po przeprowadzonych konsultacjach z ośrodkami jeździeckimi sieć szlaków konnych. Po przeanalizowaniu położenia ośrodków zajmujących się turystyka konną oraz uwarunkowaniami terenowymi wyznaczono szlaki konne na terenie leśnictw: Bzowo, Rulewo, Dąbrowa, Mniszek, Taszewo, Grabowiec oraz Gródek. Łączna długość szlaków konnych wynosi ponad 68 km. Podczas wyznaczania przebiegu szlaków konnych kierowano się aby nie przebiegały one po drogach utwardzonych oraz szlakach pieszych czy rowerowych, były położone z dla od dróg publicznych oraz przebiegały po urokliwych zakątach leśnych. Mając to na uwadze wyznaczono 7 szlaków konnych, których przebieg obrazuje załączona poniżej mapa.
Numeracja i długość szlaków konnych w poszczególnych leśnictwach:
a) Leśnictwo Bzowo, szlak konny nr 1, długość około 5,1 km,
b) Leśnictwo Bzowo, szlak konny nr 2, długość około 5,2 km,
c) leśnictwo Rulewo, szlak konny nr 3, długość około 8,8 km,
d) leśnictwa: Dąbrowa i Rulewo, szlak konny nr 4, długość około 5,1 km,
e) leśnictwa: Taszewo, Mniszek i Grabowiec, szlak konny nr 5, długość około 22 km,
f) leśnictwa: Grabowiec i Taszewo, szlak konny nr 6, długość około 9,1 km,
g) leśnictwa: Gródek, szlak konny nr 7, długość około 13,2 km.
Należy pamiętać, że las pełni wiele funkcji i zaspokaja potrzeby różnych grup społecznych. Dlatego, aby nie uszczuplić jego zasobów oraz granic swobody przypominamy o przestrzeganiu ogólnych zasad współżycia społecznego oraz przepisów prawnych i kulturowych.
Przed wjazdem na szlak konny prosimy o zapoznanie się z obowiązującym regulaminem szlaków konnych na terenie Nadleśnictwa Dąbrowa dostępnym poniżej artykułu oraz życzymy bezpiecznych i przyjemnych wędrówek po urokliwych zakamarkach naszego nadleśnictwa
Asset Publisher
Rezerwat przyrody „Zbocza Świętopełka”
Rezerwat przyrody „Zbocza Świętopełka”
Na mocy Zarządzenia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Bydgoszczy z dniem 20 grudnia 2024 roku został utworzony na terenie Nadleśnictwa Dąbrowa leśny rezerwat przyrody - „Zbocza Świętopełka”.
Rezerwat położony jest w powiecie świeckim, na terenie gminy Świecie i obejmuje stoki Doliny Dolnej Wisły wraz z wcinającym się w nie jarem „Czerwonej Wody”, nieopodal miejscowości Sartowice i Wiąg. Nazwa rezerwatu nawiązuje do ukształtowania terenu oraz osoby Świętopełka II, który osiedlił się w XIII wieku na tych terenach, w miejscowości Sartowice i jako pierwszy podjął walkę z dominacją Zakonu Krzyżackiego na ziemiach polskich.
Rezerwat „Zbocza Świętopełka” o powierzchni 31,52 ha wraz z otuliną o powierzchni 136,73 ha został utworzony w celu zachowania grądu zboczowego porastającego stoki Doliny Dolnej Wisły i zachodzących w nim procesów odnowy oraz starzenia się drzewostanu, a także gatunków z nim związanych. Ze względu na dominujący przedmiot ochrony jest to rezerwat florystyczny.
Leśnicy, kierując się zasadą zrównoważonego rozwoju, chronią tereny cenne przyrodniczo m. in. poprzez zaniechanie prowadzenia na nich gospodarki leśnej. Jeden z takich obszarów stanowi utworzony rezerwat przyrody, znajdujący się na terenie Leśnictwa Grabowiec, w oddz. 246 i 247, w następstwie czego od kilkudziesięciu lat dochodzi w nim do naturalnych procesów starzenia i odnawiania się drzewostanu.
Kilkanaście lat temu wyznaczono z Sartowic do Świecia szlak pieszy czarny PTTK „Na Diabelce” oraz „Nadwiślański Szlak Świętego Jakuba”. Ich przebieg pokrywa się z wyznaczoną pieszą ścieżką przez rezerwat. Takie działanie ma na celu skanalizowanie ruchu turystycznego, a tym samym ochronę szaty roślinnej rezerwatu przed wydeptaniem oraz umożliwia społeczeństwu obserwację wielopokoleniowego drzewostanu. Wędrując szlakiem możemy podziwiać okazałe, ponad 250-letnie, objęte ochroną pomnikową dęby, a także ponad stuletnie graby, wiązy, jesiony, klony czy lipy.
W zachodniej części rezerwatu znajduje się rozległy jar „Czerwonej Wody”, który stanowi wyraźne rozgraniczenie między wznoszącymi się na lewym brzegu Wisły Czarcimi Górami, a Niziną Sartowicko-Nowską. W dole wąwozu płynie strumień, mający swój początek z niewielkiego jeziora Radoń, położonego na południe od wsi Czaple. W strumieniu tym stwierdzono występowanie cennych pod kątem przyrodniczym gatunków ryb, takich jak piskorz, koza czy różanka.
Wiosną na terenie rezerwatu możemy podziwiać kobierce z pięknie kwitnącą kokoryczą pustą, kokoryczką wonną, przylaszczką pospolitą, barwinkiem pospolitym, miodunką ćmą, fiołkiem leśnym, zawilcem gajowym czy zawilcem żółtym, a także gwiazdnicą gajową.
Położenie rezerwatu na zboczach Doliny Dolnej Wisły oraz ukształtowanie terenu to doskonałe miejsce dla życia wielu gatunków przedstawicieli fauny, w tym entomofauny.
Na terenie rezerwatu znajdują się pozostałości po cmentarzu ewangelickim
z II połowy XIX wieku z pojedynczymi płytami nagrobnymi.