Wydawca treści
Szkółka Leśna Bojanowo
W styczniu 2007 roku, gdy zmienił się zasięg terytorialny Nadleśnictwa szkółka leśna Osiny znalazła się w Nadleśnictwie Osie. . Łącznie powierzchnia jej wynosi 9,14 ha.
Ciekawa jest historia powstania szkółki. Można powiedzieć że powstała na życzenie sił przyrody. Szkody po huraganie, który przeszedł tędy 21 czerwca 2006 roku, leśnicy starali się zminimalizować, znajdując sposoby zagospodarowania otwartych przestrzeni pozostałych po uprzątniętych wiatrołomach i wiatrowałach. Pod nowo zaprojektowaną szkółkę leśną wybrano oddział 9, 10, i 22 na terenie Leśnictwa Bojanowo w obrębie Laskowice. Przy wyborze powierzchni uwzględniono kryteria siedliskowe, glebowe i wodne. Uszkodzony drzewostan z kwater oraz pod budynek gospodarczy i zbiornik wodny usunięto w kwietniu 2007 roku. Jednocześnie na terenie budowy wykonywano ogrodzenie z siatki, wybudowano zbiornik, uporządkowano kwatery i uprawiono glebę, aby przygotować ją do roli podłoża szkółki leśnej. Szkółka została podzielona na 6 kwater. Łącznie powierzchnia jej wynosi 9,14 ha, z czego po odliczeniu terenu pod nitki zraszające i pasy nawrotu dla maszyn powierzchnia produkcyjna to 6,33ha. Ponadto w pobliżu szkółki zlokalizowana jest kwatera 7, przeznaczona do produkcji buka pod osłoną drzewostanu, zajmująca powierzchnię 0,41ha.
Pierwszą powierzchnię, czyli kwaterę 7 obsiano bukiem, w maju 2006 roku. Już w październiku 2007 roku kwaterę 4, 5 i 6 o łącznej powierzchni 289arów, obsiano dębem. Wiosną 2008 roku wybudowano deszczownię oraz obsiano kwatery następującymi gatunkami: sosną zwyczajną, świerkiem pospolitym, modrzewiem polskim i grabem zwyczajnym. W chwili obecnej powierzchnia obsianych kwater wynosi nieco ponad 625arów. Powierzchnia ogrodzona to 14,69ha.
W 2014 roku szkółka zostanie powiększona o jeszcze jedną kwaterę.
Hodowla lasu
Hodowla lasu jest obok pozyskania drewna najważniejszym działem gospodarki leśnej. Wycięcie drzewostanu (fragmentu lasu o tym samym składzie gatunkowym i wieku) jest tylko uwieńczeniem około 100-letniej hodowli, pielęgnacji i ochrony lasu. Nie jest to też koniec życia lasu, ponieważ zazwyczaj już w następnym roku w tym samym miejscu sadzony jest młody las.
Hodowla lasu korzysta z dorobku nauk przyrodniczych, m.in. klimatologii, gleboznawstwa, botaniki czy fizjologii roślin. W pracach hodowlanych leśnicy dążą do dostosowania składu gatunkowego lasu do siedliska. Dzięki temu las jest bardziej odporny na zagrożenia.
Las, jeśli nie powstał w sposób naturalny, jest sadzony przez leśników. Sadzonki hoduje się w szkółkach. Uprawy są poddawane zabiegom pielęgnacyjnym i ochronnym. Mają one stworzyć optymalne warunki wzrostu dla drzew najbardziej pożądanych w składzie gatunkowym rosnącego drzewostanu. Ostatnim elementem hodowli jest wycinka drzew dojrzałych, tak aby możliwe było odnowienie lasu, w sposób optymalny dla wymagań rosnących gatunków drzew.
Średnioroczny rozmiar prac hodowlanych w Nadleśnictwie przedstawia się następująco:
- Odnowienia i zalesienia - 150 ha, w tym zalesienia na gruntach porolnych 35 ha,
- Pielęgnowanie lasu :
czyszczenia późne 66 ha,
trzebieże 1209 ha.
Na terenie Nadleśnictwa znajdują się 3 drzewa doborowe Sosny.
Na naszym terenie wyznaczone zostało 4390,81 ha sosnowych gospodarczych drzewostanów nasiennych, 2,40ha brzozowych gospodarczych drzewostanów nasiennych, 25,74ha dębowych gospodarczych drzewostanów nasiennych, 7,16ha olchowych drzewostanów nasiennych oraz 236,89 ha sosnowych i 2,51ha brzozowych upraw pochodnych.
Odnowienia możemy podzielić na odnowienia sztuczne, czyli sadzenie sadzonek lub wysiewanie nasion przez człowieka, oraz odnowienia naturalne, czyli zjawisko samoistnego powstania młodego pokolenia drzew pod okapem drzewostanu lub w jego sąsiedztwie. Odnowienia naturalne w lasach zagospodarowanych nie przebiegają zazwyczaj żywiołowo, lecz są kierowane przez człowieka. Prace polegają na spulchnieniu gleby pod okapem drzewostanu w roku, w którym spodziewany jest duży urodzaj nasion, oraz rozluźnieniu drzew, tak by do dna lasu dochodziła odpowiednia ilość światła.
Zalesienia gruntów porolnych prowadzone są zwykle wśród roślin zielnych. Osłaniają one sadzonki oraz nie dopuszczają do zachwaszczenia powierzchni.
Zrąb - powierzchnia po wyciętym drzewostanie. Na zdjęciu powierzchnia została już uprzątnięta z koron drzew i resztek gałęzi.
Uprawa leśna - czyli młody las od momentu posadzenia do czasu osiągnięcia zwarcia (zetknięcia się koron drzew). Na zdjęciu kolejne pokolenie lasu sosnowego wprowadzone na zrębie. W oddali ogrodzone cenniejsze domieszki dębu w celu zabezpieczenia przed zwierzyną.
Pielęgnacja gleby w uprawach leśnych. Polega to na wykaszaniu chwastów wśród drzewek. Równocześnie wykonuje się cięcia pielęgnacyjne, które w zależności od wieku drzewostanu mają inny charakter i noszą inną nazwę: czyszczenia wczesne w okresie uprawy, czyszczenia późne w okresie młodnika, trzebieże wczesne w okresie dojrzewania drzewostanu oraz trzebieże późne w okresie dojrzałości drzewostanu.
Najnowsze aktualności
Leśnicy, organizacje społeczne i samorządy zakończyli dyskusje na temat lasów społecznych wokół wielkich miast, teraz czas na decyzje wojewodów i Ministerstwa Klimatu i Środowiska
Leśnicy, organizacje społeczne i samorządy zakończyli dyskusje na temat lasów społecznych wokół wielkich miast, teraz czas na decyzje wojewodów i Ministerstwa Klimatu i Środowiska
31 października br. zakończył się kolejny etap prac lokalnych Zespołów ds. lasów o wiodącej funkcji społecznej. Prace ukończyło 8 z 11 lokalnych zespołów zajmujących się leśnym otoczeniem wokół ośrodków miejskich - Warszawy, Krakowa, Trójmiasta, Łodzi, Poznania, Katowic, Bydgoszczy i Torunia (łącznie) oraz Szczecina. We Wrocławiu, Kielcach i Bielsku-Białej proces ten będzie przebiegał do 29 listopada.
Przewodniczący zespołów zostali zobligowani przez resort Klimatu i Środowiska do przygotowania raportów z przebiegu i efektów prac oraz przekazania ich do wojewodów. Ci mają teraz 15 dni na przeanalizowanie dokumentów, na ich podstawie przygotowanie wniosków i postulatów i przekazanie dokumentów do Ministerstwa.
-Przyroda budzi nasze emocje, dlatego w wielu miejscach dyskusje były bardzo burzliwe. Ale ważne jest to, że każda ze stron miała szansę się wypowiedzieć, jak wyobraża sobie las i leśnictwo wokół miasta, gdzie mieszka. Efekt tych rozmów to czasem zbiór zdań odrębnych. Cieszy jednak, że wszędzie znaleźliśmy części wspólne. To znak, że jesteśmy w stanie się porozumieć. Wszystkim nam przecież chodzi o to samo, o dobro przyrody i o mądre korzystanie z tego co daje nam las.- mówi Anna Pikus- naczelniczka Wydziału Społecznych Funkcji Lasów w Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych.
Co to są lasy o wiodącej funkcji społecznej?
Lasami o wiodącej funkcji społecznej nazywamy kompleksy leśne położone w sąsiedztwie zarówno dużych aglomeracji miejskich, mniejszych miast, jak i wsi, czy też w okolicach uzdrowisk i kurortów wypoczynkowych. To właśnie w takich lasach odbywa się turystyka i codzienna rekreacja lokalnej społeczności, kuracjuszy czy też turystów, która jest niezbędna w utrzymaniu dobrego stanu zdrowia i równowagi psychicznej. Lasy o wiodącej funkcji społecznej to także lasy, które są kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności.
-Już pierwsze ze spotkań pokazały, że nie dla wszystkich idea lasów o wiodącej funkcji społecznej jest tak samo rozumiana. Niektórzy obawiają się, że w takich lasach będą wstrzymane wszelkie prace i zabiegi pielęgnacyjne, także te mające zapewnić bezpieczeństwo, a inni przeciwnie – oczekują, że w lasach wokół miast nie zostanie ścięte ani jedno drzewo- dodaje naczelniczka.
To właśnie odmienne pojmowanie idei „lasów społecznych”, ale także niesprecyzowane reguły, jak miałyby funkcjonować w przyszłości, powodował emocje i krytyczne komentarze. W tych samych miejscach różne osoby i środowiska oczekiwały rozwiązań znanych z parków miejskich bądź ścisłych rezerwatów przyrody. Tymczasem zgodnie z rekomendacjami i wytycznymi Ogólnopolskiej Narady o Lasach dla lasów o wiodącej funkcji społecznej przewiduje się trzy zasady gospodarowania, z których żadna nie oznacza całkowitego wstrzymania gospodarki leśnej. Ministerstwo Klimatu i Środowiska określiło je jako: modyfikacje, ograniczenia oraz wyłączenia.
Gospodarka leśna w lasach o wiodącej funkcji społecznej
W miejscach wyłączeń przewidziano pozostawienie drzew do naturalnego rozkładu. Wyjątkiem będą m.in. zabiegi gwarantujące bezpieczeństwo odwiedzających las ludzi oraz zwalczanie gatunków obcych i inwazyjnych. Wyjątkiem jest także zapewnienie potrzeb społeczności lokalnych w zakresie dostępności drewna opałowego.
W przypadku ograniczeń, z uwzględnieniem powyższych wyjątków, przynajmniej 50% dojrzałego drzewostanu nie będzie pozyskiwane i pozostawione do naturalnego rozkładu. A modyfikacje polegają na pozyskiwaniu większości dojrzałego drzewostanu ale w sposób ograniczający negatywny wpływ na wartości przyrodnicze i społeczne.
Po pierwsze: transparentność
Leśnikom zależy by cały proces był transparentny, a każdy zainteresowany tematem lasów o wiodącej funkcji społecznej obywatel mógł znaleźć ważne dla niego informacje . Dlatego Lasy Państwowe stworzyły specjalną stronę internetową – lasyspoleczne.lasy.gov.pl, na której znajdują się szczegóły procesu: podstawy działania zespołów, najważniejsze dokumenty, kalendarium spotkań oraz aktualności na temat prac lokalnych zespołów.
Nie wszystkie zespoły zakończyły pracę. Termin zakończenia prac zespołu do spraw wyznaczenia lasów o wiodącej funkcji społecznej wokół Wrocławia został – ze względu na klęskę powodzi, która nawiedziła Dolny Śląsk we wrześniu br. – przedłużony przez MKiŚ do 29 listopada br. W późniejszym terminie kończą także prace lokalne zespoły wokół Kielc oraz Bielska-Białej w które rozpoczęły działania w innym terminie.
Ramy procesu ustanawiania lasów o wiodącej funkcji społecznej określiło Ministerstwo Klimatu i Środowiska. Resort określił skład lokalnych zespołów oraz zasady zmian składu osobowego tych zespołów. Lasy Państwowe zostały zobligowane do merytorycznego koordynowania procesu. Ministerstwo włączyło w proces także wojewodów to oni byli gospodarzami spotkań i to im lokalne zespoły przekazały wyniki swojej pracy.
„To był trudny, pełen emocji i wyzwań miesiąc. Dość krótki czas by omówić w tak szerokim gronie tyle ważnych kwestii. Bardzo dziękuję samorządowcom, przedstawicielom NGO, leśnikom, wykonawcom prac leśnych, nabywcom przemysłowym drewna, przedstawicielom Regionalnych Dyrekcji Ochrony Środowiska, Biura Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej, Instytutu Badawczego Leśnictwa, Ministerstwa Klimatu i Środowiska oraz doradcom za te rozmowy. To ważne, że próbujemy się porozumieć.”- dodaje dyrektor Koss.
Do 15 listopada wojewodowie mają czas na opracowanie rekomendacji i skierowanie ich wraz z wynikami prac lokalnych zespołów do resortu klimatu i środowiska. Na ich podstawie Minister Klimatu i Środowiska podejmie decyzję o tym jakie będą granice i jak będzie wyglądała gospodarka leśna w lasach o wiodącej funkcji społecznej.
