Wydawca treści
Lasy Regionu
Sosna – królowa naszych lasów (fot. M. Stopiński)
Ols porzeczkowy o kępkowo-dolinkowej strukturze (fot. M. Stopiński)
Wiele drzewostanów sosnowych cechuje się doskonałą jakością (fot. M. Stopiński)
Rosnące na żyźniejszych siedliskach buczyny – szczególnie piękne jesienią (fot. M. Stopiński)
Brzoza brodawkowata jest częstą domieszką naszych lasów (fot. M. Stopiński)
Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Toruniu, według regionalizacji przyrodniczo-leśnej, obejmuje tereny położone głównie w Krainie III (Wielkopolsko-Pomorskiej) oraz niewielkiej, południowej części Krainy I (Bałtyckiej).
W Krainie Wielkopolsko-Pomorskiej są to następujące mezoregiony: Borów Tucholskich, Zaborski, Pojezierza Krajeńskiego, Doliny Brdy, Wysoczyzny Świeckiej, Kotliny Grudziądzkiej, Pojezierza Chełmińskiego, Doliny Drwęcy, Pojezierza Dobrzyńskiego, Równiny Urszulewskiej, Doliny Środkowej Noteci, Kotliny Toruńsko-Płockiej i Pojezierzy Wielkopolskich.
W skład Krainy Bałtyckiej wchodzą mezoregiony: Pojezierza Starogardzkiego, Doliny Kwidzyńskiej, Pojezierza Iławskiego, Pojezierza Brodnickiego oraz Garbu Lubawskiego.
|
|
Krainy przyrodniczo-leśne: Kraina I Bałtycka kolor czarny – granice krain kolor zielony – granice mezoregionów kolor pomarańczowy – obszar RDLP w Toruniu |
W krajobrazie Krainy Wielkopolsko-Pomorskiej dominują tereny pagórkowate pojezierne i równinne, w tym doliny rzeczne i równiny akumulacyjne. Klimat jest ciepły i stosunkowo suchy. Roczna suma opadów kształtuje się najczęściej poniżej średniej dla Polski, to jest poniżej 600 mm. Lokalnie, np. na Kujawach oraz na obszarach na wschód od Bydgoszczy opady nie przekraczają 500 mm.
Na terenie Krainy Wielkopolsko-Pomorskiej najliczniej występują bory sosnowe reprezentowane głównie przez suboceaniczny i subkontynentalny bór świeży. Najwyższe wzniesienia, często wydmowe, pokryte są niekiedy śródlądowym borem suchym. Bory mieszane reprezentuje zespół kwaśnej dąbrowy oraz – bardziej charakterystyczny dla tego obszaru – kontynentalny bór mieszany. Ponadto dość często spotykany jest zespół świetlistej dąbrowy.
Najżyźniejsze siedliska reprezentuje grąd środkowoeuropejski oraz mniej licznie występujące na tym terenie lasy bukowe. Ponadto, w sąsiedztwie większych rzek (Wisły, Noteci), spotykane są rozleglejsze fragmenty łęgów: jesionowo-olszowego i wiązowo-jesionowego. Olsy, związane z żyznymi glebami organicznymi, występują jako zespół olsu torfowcowego oraz olsu porzeczkowego.
Lesistość Krainy Wielkopolsko-Pomorskiej jest większa niż w granicach Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu i przekracza 30 proc. Lasy skupiają się głównie w północnej części krainy (Bory Tucholskie) oraz na jej zachodzie, już poza granicami dyrekcji toruńskiej. Na pozostałym terenie są bardziej rozproszone. Najmniej lasów występuje w dzielnicy Pojezierza Chełmińsko-Dobrzyńskiego. Zasobność drzewostanów w Krainie Wielkopolsko Pomorskiej jest niższa od średniej krajowej i kształtuje się poniżej 200 metrów sześciennych na hektarze.
|
|
kolor szary – zasięg terytorialnego działania kolor zielony – lasy kolor niebieski – wody
|
Ponieważ lasy w Krainie III utrzymały się na glebach uboższych, głównie bielicowych i rdzawych, ponad połowę siedlisk leśnych zajmuje bór świeży. Głównym gatunkiem lasotwórczym, występującym na każdym niemal siedlisku, jest sosna zwyczajna. Powierzchniowy udział drzewostanów z przewagą sosny jest bardzo duży i wynosi ponad 89 proc.
Głównym gatunkiem lasotwórczym, występującym na każdym niemal siedlisku, jest sosna zwyczajna. Powierzchniowy udział drzewostanów z przewagą sosny jest bardzo duży i wynosi ponad 89 proc. Na ubogich siedliskach sosna tworzy lite drzewostany, natomiast na siedliskach żyźniejszych występuje w zmieszaniu z dębem, brzozą oraz świerkiem. Na siedliskach żyznych (las świeży) spotykana jest jako gatunek domieszkowy w drzewostanach dębowych, rzadziej bukowych. Na ubogich siedliskach wilgotnych i bagiennych może tworzyć lite drzewostany lub z domieszką brzozy, natomiast na nieco żyźniejszych może występować w zmieszaniu z brzozą, świerkiem i olszą.
Świerk w Krainie Wielkopolsko-Pomorskiej występuje poza granicami naturalnego zasięgu i nie ma dużego znaczenia lasotwórczego.
Drzewostany bukowe osiągają bardzo wysoką zasobność w Krainie III, jednak zajmują niewielkie powierzchnie. Buk znajduje się tutaj w ramach swego rozproszonego zasięgu i nie ma większego znaczenia lasotwórczego. Występuje na żyznych siedliskach lasu świeżego, gdzie może tworzyć lite drzewostany lub z domieszką dębu.
Większe znaczenie wśród gatunków liściastych ma dąb szypułkowy. Drzewostany dębowe z udziałem graba spotykane są na żyznym siedlisku lasu świeżego. W lesie łęgowym dąb tworzy drzewostany z udziałem lipy, jesionu i wiązu, a na siedlisku lasu wilgotnego z udziałem brzozy i olszy. Natomiast dąb bezszypułkowy występuje jako domieszka w drzewostanach sosnowych na siedliskach nieco uboższych i mniej wilgotnych.
Olsza czarna występuje na żyznych siedliskach bagiennych i wilgotnych. Lite drzewostany tworzy na siedlisku olsu, natomiast na siedlisku olsu jesionowego towarzyszy jej jesion wyniosły.
Najpospolitszym gatunkiem domieszkowym jest brzoza brodawkowata spotykana w drzewostanach niemal na każdym siedlisku, lecz z rozmaitym udziałem. Na siedliskach wilgotnych może występować jednocześnie z brzozą omszoną. Brzoza występuje najliczniej w drzewostanach sosnowych na wilgotnych siedliskach borowych.
Najnowsze aktualności
Podsumowanie wieczoru z sowami.
Podsumowanie wieczoru z sowami.
Czwarte spotkanie z sowami już za nami!
W dniu 15 marca br. w Ośrodku Edukacji Leśnej „Dąbrówka” odbyło się organizowane już po raz czwarty spotkanie pt. „Co w lesie huczy?” poświęcone biologii, zachowaniu oraz ochronie sów gniazdujących w Polsce.
Prowadzenie edukacji w zakresie poznania biologii sów oraz ukazania zagrożeń dla populacji tych ptaków jest jedną z form ich ochrony. Coraz więcej ludzi dostrzega ich piękno i wielką rolę w zwalczaniu m. in. nadmiernej ekspansji gryzoni niszczących uprawy rolne czy młode drzewka.
Wieczór z sowami rozpoczął się od prelekcji na temat sów gniazdujących w Polsce, który wygłosiła Pani Agnieszka Borowska, sokolnik i pasjonatka sów, na co dzień prowadząca Zakątek Sowia Dusza (https://www.sowiadusza.com/) Podczas prowadzonego wykładu słuchacze mogli przyjrzeć się znajdującym się na sali dwóm płomykówkom, puszczykowi oraz włochatce. Warto wspomnieć, że w Polsce gniazduje 10 gatunków sów, tj. puszczyk zwyczajny, puszczyk uralski, puszczyk mszarny, sóweczka, pójdźka, włochatka, uszatka, uszatka błotna, płomykówka i puchacz. Prosty przekaz oraz bezpośredni kontakt z żywymi sowami na długo zostanie w pamięci słuchaczy.
Na wieczorze z sowami nie zapomniano oczywiście o najmłodszych uczestnikach, dla których przewidziano prace plastyczne, polegające na własnoręcznym wykonaniu sowy z tektury falistej. Na pamiątkę tego wydarzenia chętni uczestnicy otrzymali certyfikat za udział w wydarzeniu oraz przepiękne zakładki do książek z sowami gniazdującymi w Polsce.
Wraz z nastaniem wieczoru wszyscy zgromadzeni ruszyli pod przewodnictwem Panów: leśniczego leśnictwa Rulewo Adama Szymańskiego i podleśniczego leśnictwa Dąbrowa Kacpra Gałeckiego do pobliskiego lasu z nadzieją usłyszenia odgłosu puszczyka lub włochatki. Po dotarciu do starego drzewostanu sosnowego ku radości zgromadzonych udało się usłyszeć odgłos puszczyka. Wieczorne wyjście do lasu dla większości uczestników spaceru stało się niezapomnianym wydarzeniem, ponieważ las w nocy przybiera zupełnie inne oblicze.
Całe spotkanie poświęcone tym jakże ciekawym drapieżnikom zakończyło wspólne ognisko pod wiatą na terenie Ośrodka Edukacji Leśnej ,,Dąbrówka”, które stało się pretekstem do dalszych rozmów m. in. o sowach.
Dziękujemy wszystkim za tak liczne przybycie, a dla zainteresowanych życiem sów zapraszamy do lektury załączonych poniżej materiałów.
