Wydawca treści Wydawca treści

Ochrona miejsc rozrodu

08.08.2024 | K. Zasadowski (z wykorzystaniem https://www.gov.pl/)

Ochrona miejsc rozrodu zagrożonych ptaków drapieżnych jest realizowana przez wytyczanie obszarów zwanych strefami, które trwale lub okresowo zabezpieczają otoczenie gniazd przed wszelkimi formami działalności ludzkiej.

Ochrona strefowa
Strefy ochrony wyznaczane są w celu ochrony miejsc rozrodu zagrożonych ptaków drapieżnych. Strefy te trwale lub okresowo zabezpieczają otoczenie gniazd przed wszelkimi formami działalności ludzkiej. Strefy ochrony ostoi, miejsc rozrodu i regularnego przebywania zwierząt objętych ochroną gatunkową wymagają ustalenia takich stref.
Ochrona strefowa opiera się na zapisach ustawy o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 r. [Dz.U. z 2018 r. poz. 1614, 2244 z późn. zm.] oraz rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt [Dz. U. z 2016 r. poz. 2183] zawierającego m.in. wykaz gatunków dziko występujących zwierząt, dla których wymagane jest ustalenie stref ochrony ostoi, miejsc rozrodu lub regularnego przebywania.

Strefa ochrony całorocznej
Strefa ochrony całorocznej funkcjonuje na zasadach ochrony ścisłej. Na jej terenie obowiązują
zakazy:
• przebywania osób, z wyjątkiem właściciela nieruchomości objętej strefą ochrony oraz
osób sprawujących zarząd i nadzór nad obszarami objętymi strefą ochrony oraz osób
wykonujących prace na podstawie umowy zawartej z właścicielem lub zarządcą;
• wycinania drzew lub krzewów;
• dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli nie jest to związane z potrzebą ochrony
poszczególnych gatunków;
• wznoszenia obiektów, urządzeń i instalacji.

Strefa ochrony okresowej
Strefa ochrony okresowej stanowi obszar wyłączony z działalności człowieka okresowo. Obejmuje ona swym zasięgiem najbliższe otoczenie miejsca rozrodu opisanego strefą całoroczną. Strefa ta zapewnia ptakom spokój i bezpieczeństwo w okresie ich lęgów.

Na terenie Nadleśnictwa Dąbrowa wyznaczone zostały następujące strefy ochrony całorocznej i okresowej:

Leśnictwo Dąbrowa – Bocian Czarny (Ciconia nigra)
Leśnictwo Kotówka - Bielik (Haliaeetus albicilla); Kania Ruda (Milvus milvus)
Leśnictwo Kwiatki – Bielik (Haliaeetus albicilla)
Leśnictwo Rulewo - Bielik (Haliaeetus albicilla); Bocian Czarny (Ciconia nigra)
Leśnictwo Bedlenki - Bielik (Haliaeetus albicilla)
Leśnictwo Grabowiec - Bielik (Haliaeetus albicilla); Kania Ruda (Milvus milvus)
Leśnictwo Gródek - Bielik (Haliaeetus albicilla); Kania Ruda (Milvus milvus)
Leśnictwo Mniszek - Bocian Czarny (Ciconia nigra)
Leśnictwo Taszewo – Bielik (Haliaeetus albicilla); Bocian Czarny (Ciconia nigra)

Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Zima jest piękna ale i niebezpieczna

08.01.2021 | tekst: Joanna Bock, zdjęcia: Tomasz Ziemak

Ogromne ilości opadłego śniegu, osiadające na gałęziach drzew i krzewów, wyglądają zjawiskowo – białe, ciężkie czapy wespół z gdzieniegdzie widocznymi zielonymi gałązkami sprawiają wrażenie wyjętych z kartki bożonarodzeniowej. A jednak pomimo niewątpliwego uroku, okiść jest bardzo niebezpieczna dla drzew.

To co dla jednych wydaje się magiczne dla nas leśników już tak do końca nie wygląda.

Bajkowo oblepione śniegiem drzewa wyglądają pięknie ale takie nadmierne obciążenie gałęzi czy całych koron przez ciężki, mokry snieg bywa już dla drzew (szczególnie mlodych) ale i dla nas dosyć niebezpieczne.

To zjawisko nadmiernego oblepienia drzew śniegiem nazywamy okiścią. Mokry śnieg padający na wyziębione gałęzie przymarza w nocy warstwami do ich powierzchni powodując przeciążenie koron i ich nadmierne wychylenie. Przy silnym nachyleniu i przekroczeniu wytrzymałości drewna następuje łamanie pni na różnych wysokościach. Bardziej narażone na przeciążenia są drzewa iglaste ze względu na szczotki igieł, które zwiększają powierzchnię zalegania śniegu.

Czasem łamanie dotyczy nawet całych drzew, zwłaszcza tych które mają szerokie konary i rozbudowane korony. Takie drzewa nazywamy śniegołomami. W przypadku gdy całe drzewo ulegnie odwróceniu mamy do czynienia ze śniegowałem.

Snieg wydaje się być lekkim puchem ale wystarczy, że ulwpimy śnieżkę i sam możemy się przekonać jak boli uderzenie z niej. Graniczne wartości chwilowego obciążenia śniegiem wynoszą 40−50 kg/m² dla świerka i 30−40 kg/m² dla sosny (co odpowiada grubości pokrywy 15−40 cm w zależności od gatunku). Kiedy jednak śnieg przeleguje dłużej w koronach, wartości graniczne są jeszcze mniejsze. Największe szkody wyrządza padający śnieg przy temperaturze od –5°C do +0,6°C. Mokry śnieg charakteryzuje się ponad 2 razy większą gęstością niż suchy.

Okiść może powodować duże szkody w mlodnikach i drzewostanach jednogatunkowych. Nieraz dzieje się to na podstawie efektu domina. Wystarczy, że kilka drzewek ugnie się pod ciężarem i oprze o swojego sąsiada i szkody mogą mieć spore rozmiary. Większość tak nienaturalnie wygiętych drzewek nie wraca do pierwotnego stanu.

Wielu z Was odwiedza nasze lasy przez cały rok także zimą. Prosimy uważajcie. Bajkowe, śnieżne czapy mogą być bardzo niebezpieczne. Nie pozistawiajcie samochodów pod zbyt nasnoezonymi gałęziami bo nie wiadomo kiedy taka może pęknąć i uszkodzić nam auto. Uważajcie także podczas spacerowania. Czasami warto spojrzeć w górę.

Służby leśne i Zakłady Usług Lesnych cały czas jeżdżą, obserwują i usuwają to co zagraża bezpieczeństwu, przejazdowi oraz linią energetycznym głównie nadłamane gałęzie lub nadmiernie wygiete drzewa.

Zobacz »